گزینش وارزیابی تحمل به کلروز کمبود آهن ناشی از بیکربنات در چند رقم توت فرنگی

خاک های آهکی در ایران سبب کاهش چشمگیر در عملکرد محصولات باغی می شوند. درک صحیح از پاسخ های فیزیولوژیکی ژنوتیپ های توت فرنگی تحت این شرایط باعث شناخت و حل این مشکل می شود. این مطالعه برای مقایسه و ارزیابی پاسخ چهار رقم توت فرنگی (پاروس، ذیامانت، سلوا و کاماروسا) و تفاوت در تحمل آنها به کلروز آهن بوده است. نشاء های ریشه دار در گلخانه و در مخلوطی از پرلایت و ورمیکولایت به مدت چهار ماه با محلول تغییر یافته هوگلند و همین محلول دارای 7 میلی مولار nahco3- پرورش یافتند. برگ های جوان گیاهان تحت تیمار بیکربنات عوارض کلروز را نشان دادند که بسته به رقم متفاوت بود. تفاوت در تحمل به کلروز کمبود آهن پس از بررسی پارامترهایی مانند وزن تر و خشک گیاه، اندازه میوه، مواد جامد محلول کل، شاخص و غلظت کلروفیل و میزان آهن برگ و ریشه نیز مشاهده شد. وزن تر و خشک در تیمار بیکربنات در تمام ارقام کاهش یافت. اندازه میوه و مواد جامد محلول کل نیز در مقایسه با محلول کامل کاهش را نشان داد. شاخص و میزان کلروفیل پس از تیمار با بیکربنات روند کاهشی به خود گرفت. میزان آهن کل برگ و ریشه نیز تحت تاثیر بیکربنات کاهش یافتند، که بسته به نوع رقم این پاسخ ها متفاوت بود. در پایان پژوهش، ارقام از نظر تحمل به کلروز کمبود آهن ناشی از بیکربنات به ترتیب دیامانت، پاروس، سلوا و کاماروسا قرار گرفتند.